Op een zondagmorgen in maart 2012 was ik met vrouw en kinderen op weg naar mijn schoonouders. Zij wonen in de provincie Utrecht en ik in Rotterdam, derhalve was de A28 onderdeel van het traject. Met een gemiddeld kilometrage van 30.000 per jaar ben ik een kenner als het aankomt op wegwerkzaamheden en gevaar.
Een maand later ontvang ik tot mijn stomme verbazing een schikkingsvoorstel (EUR 570,-) voor het te hard rijden op de A28 tijdens wegwerkzaamheden. Gemeten snelheid 130, maximumsnelheid 90 km/u. Opeens stond die dag weer op mijn netvlies gebrand. Geen significante versmalling van de rijbaan, geen wegwerker gezien etcetera. Ik besloot de boete niet te voldoen en mij vandaag te melden bij de Kantonrechter in Utrecht.
Mijn verweer had ik goed voorbereid. Geen haast motief: met vrouw & kinderen op zondagochtend onderweg naar schoonouders. Het was niet duidelijk aangegeven in mijn beleving, geen wegwerkers, geen versmalling rijbaan. Mijn vrouw had het ook niet gezien. Geen track record voor wat betreft hard rijden.
Het leek alsof ik tegen een muur aan het praten was en zonder enig gevoel van empathie werd de boete verhoogd naar EUR 640,-. En volgens de verbalisant waren er wel wegwerkers. Daar verlies je het altijd van. Zaten ze in de schaftkeet?
Lang leve de politiestaat. Enigszins uit het veld geslagen verliet ik de rechtbank. Maar lieve medeburgers, hoe lang pikken wij dit soort diefstal nog? EUR 640 gerelateerd aan een netto maandelijks inkomen is buiten alle proporties. De overheid is echt de weg kwijt. Hoe lang pikken wij dit nog?
