Rotterdam, stad zonder hart, heeft slechts een handjevol
monumenten en deze moeten met trots en inspanning worden behoed voor verval en
aftakeling. Elk initiatief hiertoe dient te worden toegejuicht, maar de
gemeente Rotterdam en het Rijk hebben de primaire taak om zorg te dragen voor
het onderhoud hiervan.
Terug naar 1940. De strijd om de Maasbruggen in Rotterdam begon in de vroege
ochtenduren van 10 mei 1940 en eindigde op 14 mei met de overgave van de stad
na het bombardement. Het bezit van deze bruggen was van cruciale betekenis voor
de Duitse aanval op Nederland. Tezamen met de bruggen bij Moerdijk en in
Dordrecht vormden de Maasbruggen een corridor waardoor de Duitse hoofdmacht,
met de 9e Pantserdivisie als kern, de Vesting Holland zou kunnen binnendringen. 
De Koningshavenbrug, in de volksmond bekend als de Hef, is
onlosmakelijk verbonden met de Maasbruggen. De oude Willemsbrug &
Willemspoorbrug zijn vervangen door de nieuwe Willemsbrug en een spoortunnel.
Het enige overgebleven deel van de Maasbruggen is de Hef. Dit monument moet
gekoesterd worden door de Gemeente Rotterdam. Het is een van de herinneringen
aan de ontberingen die onze stad heeft moeten doorstaan. Wie de Hef ziet moet
denken aan de strijd die op de Maasbruggen met de Duitsers is gestreden. Eigenlijk
zou deze spoorbrug een prominente functie moeten krijgen tijdens de
dodenherdenking. Dat zijn wij aan de mariniers verplicht die op de Maasbruggen
voor ons en onze stad gevochten hebben.
Het stadsinitiatief de Hef Experience is natuurlijk een
prachtig idee en de bedenkers verdienen alle eer, maar de beweegredenen voor de
realisatie zijn vergezocht:
“Ondanks
dat de Hef in 2000 de status van Rijksmonument kreeg is er weinig aandacht meer
voor de brug en lijkt er de afgelopen jaren geen prioriteit gegeven te zijn aan
het in goede staat van onderhoud behouden van de Hef.
Gezien
de economische ontwikkelingen zou het niet onwaarschijnlijk zijn als
gemeentelijke bezuinigingen er toe leiden dat de Hef, die ZEER DRINGEND aan
onderhoud toe is, slechts opgelapt wordt in plaats van opgeknapt. Dit onderhoud
vergt van Gemeente Rotterdam en het Rijk natuurlijk een aanzienlijke financiële
bijdrage. Maar daar staat momenteel niets tegenover: De Hef is en blijft een
prachtig industrieel monument dat in zijn constructietechniek en
materiaaltoepassing zelfs tot familie van de Eiffeltoren gerekend kan worden.
Echter in tegenstelling tot de Eiffeltoren wordt de Hef, sinds er geen treinen
meer over rijden, niet meer geëxploiteerd en brengt de Hef dus niets op.
We mogen er met zijn allen enkel van een afstand naar kijken maar daar blijft het dan ook bij; De Hef zit gevangen achter twee traliehekwerken met een waarschuwing verboden toegang voor onbevoegden…"
De Hef kan toch niet als een soort apenkooi gaan
dienen op basis van de veronderstelling dat de Gemeente en het Rijk tekort
schieten in het onderhoud. Bovendien is er een groot onderhoud gepland voor de
Hef medio volgend jaar. De spoorbrug wordt gezandstraald, geschilderd en
versleten onderdelen worden vervangen. Een van de weinige vooroorlogse
monumenten die onze stad rijk is, daar moeten wij op verstandige wijze mee
omgaan.
Zijn er dan alternatieven die wellicht beter
aansluiten bij de iconische status van de Hef en haar verbondenheid met de
geschiedenis van Rotterdam? Een eerbetoon aan alle Rotterdammers, een projectie
op de Hef. Dit kan toch ook niet de bedoeling zijn. Hoe sympathiek het idee ook
is.
Om toch een functie voor het publiek te kunnen
krijgen, kan bovenop de Koningshavenbrug een stilte- en uitzichtpunt komen. Met
de gelden die hiermee worden verdiend, zou, als het echt niet anders kan, in
het onderhoud voorzien kunnen worden. Bovendien past een dergelijke aanpak
beter bij de Hef. Een monument verdient geen recreanten, maar is een rustpunt
om even stil te staan bij de turbulente geschiedenis van onze mooie stad.
